To Fish River Canyon

Dag 4 - Donderdag 21 september 2017

Onbedoeld vroeg weer wakker. Geen haast, dus eerst een sunrise time lapse test gedaan met de Osmo+ camera. Test geslaagd, volgende keer anders instellen.

Om tien uur gaan rijden. Er was een stevige wind, en Keetmanshoop leek gehuld in een mist van zand. We hadden reeds enkele kleine ritjes op wat men noemt gravel wegen gemaakt, maar moesten nu wat langer over een dergelijke C-weg, en dat was ronduit beroerd in het begin. Ribbels in de weg maakten het rijden oncomfortabel, en we moesten nog bijna honderd kilometer! Later ging de weg gelukkig over in een minder ribbelige zandweg, een stuk relaxter rijden. Apart was nog het oversteken van een rivier. Er stond een soort doorwaad waarschuwingsbord, maar de rivier was kurkdroog.

Vlak vóór onze bestemming een pitstop gemaakt bij Cañon Roadhouse. Een verblijfplaats van dezelfde maatschappij als ‘onze’ Canyon Lodge, met classic car thema. Het hoofdgebouw, een grote loods, stond vol met oude auto’s, een Mercedes ziekenwagen, een Ford pickup, een Chrysler, teveel om op te noemen. Verder hingen overal oude reclameborden en nummerborden. En dan Pandorra’s Box in de toiletruimte….

Geshopt, geluncht, en op weg voor de laatste 20 kilometer naar Canyon Lodge. 

Na aankomst en een bezoek aan de receptie, wat hulp gekregen met de bagage, en begeleid naar ons huisje. Staat er gewoon een Oryx te grazen midden op dat complex. Gras was gezond en groen, dus op zich wel logisch. En een paar meter verderop, apen! Het was hier gezellig blijkbaar.

En wat een setup. Huisjes gebouwd van vrij forse stenen, veel cement, en in ons geval gebruik makend van de aangrenzende rotswanden. Eigenlijk was het huisje tegen de berg aan gebouwd, en heeft men om de enorme keien heen gebouwd. Deze waren dus buiten te zien, maar liepen op diverse plaatsen door naar binnen. Super.

Spullen aan de kant, en even terug om de Oryxen en de apen te filmen. Helaas waren deze reeds vertrokken. Dan maar even het zwembad verkennen. Het zwembad lag tussen twee heuveltoppen, net buiten het complex. Je kon een trap op naar een hoger gelegen terras met uitzicht, met de zgn. “Honesty Bar”. Naast het barretje stond een koelkast, met een slot. Elke kamersleutel was echter voorzien van een extra sleutel, die op de koelkast paste. Drank genoeg, en men ging er vanuit dat iedereen de genuttigde drank ook netjes op de begeleidende dranklijst zou zetten, zodat deze later konden worden afgerekend.

Zo tegen half zes richting het terras, om te verzamelen voor de sundowner walk. De Oryxen waren weer terug, dus eerst nog even wat foto’s gemaakt.

Sundowner on the mountain

Er was nog één stel dat ook mee ging de berg op. Voor de lodge ligt een berg, waarin men voor het grootste gedeelte een trap heeft gemetseld. Een medewerker neemt de geïnteresseerden mee de berg op, en is in het bezit van de sleutel van de koelkast. Want ja, ook boven op de berg heeft men een barretje. Dit is echter geen honesty bar, geen toegang met de zwembadbar sleutel.

Uitzicht vanaf de berg op het lodge terrein en de omliggende woestijn was mooi. De zon zakte uiteindelijk in de wolken of mist, en was het laatste stuk van de ondergang niet goed te zien helaas.