Trees and Giants

Dag 3 - Woensdag 20 september 2017 (Deel 2)

Om iets over tien uur ’s morgens vertrokken richting Keetmanshoop. Deze stop hadden we toegevoegd tijdens de vakantieplanning, zodat we minder lang hoefden te rijden op één dag. Uiteindelijk de rit gemaakt zonder te stoppen, een kleine driehonderd kilometer, aankomst kwart voor één.

Paulus had nog verteld dat (in ieder geval) tussen de Red Dunes Lodge en de grens met Botswana al het land privé eigendom was. Nu begreep ik ook de omheining aan beide kanten van de weg, langs de hele route. Mogelijk zorgt dat er ook voor dat er minder wildlife langs de weg is te vinden. Buiten het landschap was er dan ook niet veel te zien.

Het inhalen van met name vrachtwagens maakte de rit af en toe nog wel enigszins spannend. Voornamelijk omdat door de hitte de weg nat leek, en je niet goed kon zien of er genoeg rechte lege weg was om veilig in te halen. Sommige chauffeurs hielpen echter een handje, door even richting aan te geven naar rechts om te laten weten dat inhalen mogelijk was.

In Keetmanshoop een pitstop gemaakt en getankt. Vervolgens naar ons verblijf voor die nacht, Maritz Country Lodge. Gelegen buiten Keetmanshoop, achter een benzinestation. Meer de uitstraling van een Motel. Maar voldoende voor ons doelstelling, een extra stopover.

De dame bij de receptie was nog niet klaar om nieuwe gasten te ontvangen, maar we konden wel de sleutel krijgen gelukkig. Tegenover ons huisje was een soort dierentuin, met springbok en eland antilope, dieren die je in dit land ook in het wild ziet dus. Verder wat schapen, geiten en pauwen. Leuk uitzicht, maar in het wild is toch beter dan op een klein stukje grond met een omheining.

Quiver Tree Forrest en (eventueel) Giant’s Playground stonden op de lijst van te bezoeken bezienswaardigheden. Beetje heet buiten, maar wel tijd genoeg, en niet ver bij onze huidige locatie vandaan, dus op pad gegaan. 

3Bij een soort lodge / camping uitgekomen waar we entreebewijzen konden kopen voor beide attracties. De man die ons hielp merkte dat we uit Nederland kwamen, en stelde vragen in het Afrikaans, en kreeg antwoord in het Nederlands. Dat ging prima! Hij was geinteresseerd in waar we vandaan kwamen en hoeveel mensen daar woonden. Leek een gezellig mens.

Quiver Tree Forrest

De Quiver Tree heeft deze naam omdat de bushmen pijlenkokers maakten van takken van deze boom. De takken zijn makkelijk uit te hollen. Eén uiteinde maakten ze dicht met dierenvel, en voila, pijlenkoker. Het bos leek in eerste instantie niet veel voor te stellen. Grote lege parkeerplaatsen er omheen. Een kleine opening in de omheining waardoor we in het ‘bos’ konden komen. Maar even later bleek het toch indrukwekkend. De bomen gaven een soort buitenaardse tint aan het landschap. De dassies waren blijkbaar verzot op de bast van de boom, je kon ze horen knagen.

Giant's Playground

Next stop: Giant’s Playground. Een als privé terrein gemarkeerd gebied, enkel te betreden indien in het bezit van een geldig entreebewijs. We waren de enige bezoekers. Deze attractie bestond uit een groot terrein, met enorme stapels van enorme stenen. Teveel om door een mens zo te zijn geplaatst (neem ik aan?). Te netjes opgestapeld om natuurlijk ontstaan te verklaren. Reuzen dus.

De rest van de middag doorgebracht bij Maritz, op het terras, met een drankje. Redelijke WiFi hier, dus even een kijkje genomen op Internet, naar de wereld buiten Nambia.

De lodge was niet druk bezet was de indruk. Gegeten in vrijwel leeg restaurant on site. Niet over het eten te spreken.