Menhir op de berg

Dag 12, naar Vingerklip Lodge (Vrijdag 29 september)

Qua kilometers vandaag de langste rit. Eerst even bij een tankstation geweest, tank vol laten gooien, en even de bandenspanning laten checken. Daarna op naar Damaraland, naar Vingerklip Lodge. Bij een zoutfabriek in de buurt de eerste dieren gespot, flamingo’s. Niet de lesser variant, maar de ‘echte’ roze. Helaas ver van ons vandaan. Even verderop een zwerm van deze beesten in de lucht, een mooi gezicht. Update: de lesser variant is ook roze gebleken.

Het eerste deel van het traject was over verharde weg, tegen verwachting in. Dat schoot lekker op. Door wegwerkzaamheden werden we weer enigszins vertraagd, maar we bleven aardig op schema. Een groot deel weer over gravel gereden, maar het was goed te doen.

Pitstop gemaakt in Uis, en vervolgens een heel eind verder weer in Outjo. Langs de route stonden locals hun koopwaar aan te bieden, en ook in Uis werden we benaderd, voornamelijk met sierstenen met diverse mineralen. Bij de lokale supermarkt wat belegde broodjes gescoord, want er waren niet veel lunchmogelijkheden en route. Er stonden wat kinderen buiten, wat verbaasd naar mijn e-cigaret te kijken en te wijzen. Heb ze uitgelegd wat het was en hoe het werkte. Niet dat ik ze aan het ‘snoken’ wilde helpen, maar ze waren zelf erg nieuwsgierig.

Op een gegeven moment stonden er waarschuwingsborden met een olifant erop langs de weg. Tijdens het zoeken naar een plek om te lunchen dacht ik er één te hebben gespot, bij een watertje achter een verhoging, een soort dam leek het. Gestopt, en de verrekijker gepakt, maar het bleek om een koe te gaan. Mooie plek echter, dus even gebleven om wat te eten. Er kwamen drie jonge mannen langs, op een door twee ezels getrokken kar. Vriendelijk volk. Zij gingen richting koe, niet duidelijk wat het idee was. Wel duidelijk dat we weer in het binnenland waren. Was het bij vetrek zo’n vijftien graden, we zaten nu op ruim boven de dertig. Terug de auto in dus!

De 'olifant'

Tot twee keer toe de navigatie moeten overrulen, omdat die schijnbaar voor de kortste weg koos, en daarbij ook voor de slechts begaanbare. Na ruim vijf uur aangekomen op plaats van bestemming. Reeds een blik kunnen werpen op de Vingerklip rots, die blijkbaar op hetzelfde landgoed staat als de lodge. De lodge was onderdeel van een groter, geheel omheind landgoed, van een boerderij.

Onderdeel van de lodge was een restaurant, bovenop een naast de lodge gelegen berg. We hadden de keuze gekregen om beneden of boven te eten. In eerste instantie voor het reguliere restaurant gekozen.

Aangekomen bij ons huisje direct gewezen op de giraffes die vanaf het terras zichtbaar waren. Vervolgens ook enkele bavianen gespot. Goed begin! Vanuit ons huisje hadden we uitzicht op het landschap, met daarin diverse heuvels en bergen. Na de lange reis was het tijd om even te relaxen met een koel drankje.