To the fort

Dag 15, naar Onguma (Maandag 2 oktober)

Niet veel kunnen slapen. De francolins zaten op het dak, en claimde hun territory. Dat ging nogal luid, en het leek wel alsof ze naast ons bed stonden te gillen. De wekker ging om vijf uur, ontbijt om half zes, en slechts een kwartier later dan gepland afscheid genomen van Rachel. Het was een korte ontmoeting, maar dit was wel een relaxte plek, met zeer vriendelijke mensen.

Bij Anderson Gate in eerste instantie aangesloten in de rij. We vingen echter een gesprek op van mensen bij de auto voor ons, waaruit we konden opmaken dat we langs de rij door een andere ingang konden, omdat we reeds een vergunning hadden.

Wederom giraffes langs de toegangsweg. Ze stonden vlak langs de weg, en wilden blijkbaar liever aan de andere kant zijn. Tot twee maal toe zorgde een safaritruck ervoor dat ze schrokken, en de tweede giraffe niet direct over kon steken. Vreemd dat ze blijkbaar niet altijd de regel volgen dat de dieren altijd voorrang hebben.

Besloten om een omweg te maken via de Olifantsbad waterhole, omdat daar volgens de kaart een picknickplaats met toiletvoorziening zou zijn. Onderweg van alles te zien: springbok, giraffes, olifanten en wildebeest. Af en toe moeten stoppen voor overstekende springbok en zebra's.

Tegen één uur de meegebrachte lunch genuttigd op een picknickplaats vlakbij de zoutvlakte. Deze was niet omheind. Op zich vreemd, omdat je nergens in het park je auto uit mag. Er liepen antilopes vlakbij, dus de leeuwen zouden dan ook geen moeite moeten hebben om in de buurt te komen.

Bij de Etosha Salt Pan

Wat foto's gemaakt, omdat we niet eerder zo dichtbij de zoutvlakte waren. Daarna weer snel in de auto. Heet buiten, en nogmaals, geen bescherming tegen de wilde dieren daar.

We hadden die ochtend de tijd genwaterholes te bezoeken en dieren te spotten. We moesten echter nog een aardige afstand afleggen, dus iets meer de focus gelegd op het bereiken van de bestemming.
omen om de

Om half drie waren we bij Namutoni Camp, in de buurt van de gate waar we moesten zijn. Tijd voor een pitstop, en een bezoek aan de waterhole die ook hier vanuit het kamp zichtbaar was. Er waren hier minder toeristen dan bij Okaukuejo, en ook hier was een tribune gemaakt zodat je op je gemak kon obse
rveren. Tevens "Silence please" bordjes aanwezig (Gisteren bij Okaukuejo werd hier weinig gehoor aan gegeven).

Net buiten de poort was de ingang naar Onguma Game Reserve, en was het vervolgens nog enkele kilometers off road naar "Onguma The Fort". Het hoofdgebouw is  us een fort, en de huisjes waren mini fortjes! Na het traditionele handen spoelen en een welkomstdrankje rondgeleid, en naar ons fort gebracht.

Zoals op Facebook gemeld:

"Het was behelpen de laatste paar dagen, maar dat is nu even voorbij. We hebben nu ons eigen luxe mini fort, met terras middenin de wildernis. Wel opletten dat er geen leeuwen, luipaarden of cheetahs op ons dek springen, of dat <censored> ons fort bestormt. De afgelopen dagen reeds veel dieren gespot op gamedrives met eigen auto, waaronder vijf leeuwen en een black rhino. Even relaxen met een drankje, morgen om half zes weer op voor een georganiseerde gamedrive".

Op het terras voor ons fort direct al de eerste beesten gezien. Enkele guineafowl, en ouder en kind wrattenzwijn die stonden te grazen, het kleintje op de knietjes.

De Windhoek Lager uit de minibar genuttigd, en vervolgens even naar het grote fort. Er was wat verwarring over de activiteiten die we hadden geboekt, dus dat moest even worden geregeld bij de receptie. Verder gevraagd hoe het precies met de wifi zat. Er was een wifi portal met gratis toegang zonder dat credentials nodig waren. Het lukte echter niet om een 360 graden foto te uploaden, dus ik dacht dat er misschien een upgrade naar sneller internet mogelijk zou zijn. Dat was niet het geval. Internet was in snelheid beperkt, en de limiet voor de toegang zonder voucher was 1 GB. Met de voucher kreeg je meer data beschikbaar. Blijkbaar was de hoeveelheid data echter niet het probleem bij uploaden van de 360 foto. In ieder geval, voor elke dag de ochtend en sundowner game drives gereserveerd, en de bushwalk op de dag van vertrek. Wat biertjes mee terug naar het mini fort genomen. Omdat er wilde dieren waren, en er geen omheining was bij de behuizing, was het niet verstandig om in het donker op het terrein rond te wandelen, en eigenlij werd dit voor overdag ook afgeraden. Ondanks dat het maar een kleine afstand was, dus met de auto heen en weer.

's Avonds kon je eventueel met eigen vervoer naar het diner, maar je kon ook de receptie bellen voor een taxi. Er kwam dan iemand met een zespersoons golfkarretje om je van het kleine fort naar het grote fort te brengen.

Luxe tent, met driegangen diner. Hoewel deze avond gang drie niet werd gebracht. Mogelijk was het personeel afgeleid door de zang en dans die rond dessert-tijd werd opgevoerd. Op zich was de show grappig om te zien, maar als ik de keuze had gehad was ik voor het toetje gegaan.